Sızlasa da gönüller gidenlerin yasından

Koşar adım gitmeli onların arkasından

Kahramanlık, kahramanlık içerek ölümün acı tasından

İleriye atılıp bir daha dönmemektir.

 

18 Mart 1915

Bir destandır Çanakkale,bir kahramanlık öyküsüdür. On beşlik yiğitlerin gülerek ölüme gittiği yerdir. Gencecik bedenlerin yudum yudum şahadet şerbetini içtiği yerdir.

Yad etmek yetmez, onları anlamak lazım. Bilmek lazım içlerindeki vatan sevgisinin büyüklüğünü. Hissetmek lazım vatan elden gidiyor,diye içlerinde kopan fırtınayı. Hayal etmek lazım; günlük yaşantılarını, beklentilerini, hayallerini, isteklerini…

Oltan İlk ve Ortaokulunda Onbaşı Yusuf olduk umut vermek için, Bahri Hacıahmetoğlu ve Bünyamin İlkokulunda Bülbül İsmail olduk  neşe saçmak için, Abdulhamit Han Anadolu İmam Hatip Lisesinde Küçük Osman olduk boyumuzdan büyük işler yapmak için, Şehit Rıdvan Süer Anadolu Lisesinde Tıbbiyeli Kemal olduk yaralara merhem olmak için, Naime Ali Karataş Çok Progranlı Lisesinde Yanık Mehmet olduk en güzel duyguları yaşamak için, Şehit Ömer Halisdemir olduk tereddütsüz kabul ettik şahadeti, Mehmet Çiftçi olduk öğrettik genç yüreklere vatanını sevmeyi.

 

Anlamaktı amacımız Çanakkale ruhunu, Çanakkale’nin niye geçilmez olduğunu. Hissetmekti amacımız atalarımızın içindeki o asil ruhu. Sadullahpaşa Ortaokulu öğrencileri olarak bunu yansıtmaya çalıştık oyunumuzda. Bir nebze de olsa hissetmek ve hissettirebilmek için…